N(euro)otje krijgt een diepvriezer

Herstel: N(euro)otje krijgt twéé diepvriezers! Jarenlang steggelden N(euro)otje en Man over de vraag of ze nou wel of niet of anders misschien, ooit, een diepvriezer zouden aanschaffen. De voordelen en nadelen werden nauwkeurig tegen elkaar afgezet: de aanschafprijs, het stroomverbruik (deze stonden beide aan de kant van de tegenargumenten) en het schimmelvrij wat brood in voorraad kunnen houden (als voornaamste pluspunt aan de andere kant van het lijstje).

Ze kwamen er maar niet uit en dus kwam er geen vriezer. Als je alsmaar probeert nog wat meer te unpluggen, lijkt het ook vrij zinloos, zo niet tegenstrijdig, om ineens een vriezer neer te zetten. En toen waren daar Schoonouders. Zij hadden twee tafelmodelvriezers in hun schuur staan en wilden wat ruimte creëeren door deze te vervangen door één hoge vriesladenkast. En het valt makkelijk te raden aan wie ze als eerste vroegen of ze de twee apparaten wilden hebben… En nu staan er dus plotseling twee tafelmodelmetdrieladeneneenkleinijsblokjeslaatjediepvriezers op de deel te acclimatiseren… Op één zit een A-sticker, op de andere kunnen ze niks vinden.

N(euro)otje vindt het aan één kant wel spannend. Schimmelvrij brood. Een zegen! Maar het stroomverbruik was zo lekker dalende… Misschien scheelt het wel helemaal niet zoveel, dat weet je pas als je de stekker in het stopcontact steekt natuurlijk. En daarbij kan nu de koelkast ook wel alvast uit. Hoeven ze niet meer op de herfst te wachten. De koelkast staat het grootste deel van het jaar een beetje overbodig te wezen maar heeft alle besparingsrondes tot nog toe overleefd omdat het een koel-vriescombi is, waarbij de anderhalve vrieslade meedraait op de motor van de koelkast. N(euro)otje en Man hebben besloten de sprong te wagen. Eén gaat er vast aan. Kost het teveel stroom, kan -ie altijd weer uit en kan er misschien een ander gelukkig mee gemaakt worden.

Hebben jullie een vriezer? En wat zijn volgens jullie de grootste voors en tegens?

N(euro)otje maakt zich zorgen…

Een hoogleraar heeft bedacht dat ouderen hun huis wel kunnen verkopen om zo hun zorgkosten te voldoen. Dit omdat anders de overheid straks de stijgende zorgkosten niet meer kan betalen. Als je dan uiteindelijk met pensioen gaat, verkoop je je huis aan een woningbouwcorporatie en ga je huur betalen voor de woning. Het bedrag dat je dan ontvangen hebt bij de verkoop kan gebruikt worden om de eigen zorgkosten te betalen.

N(euro)otje voorziet allerlei problemen: gesjoemel met waardetaxaties waardoor woningbouwcorporaties goedkoop aan huizen kunnen komen en zorgverzekeraars die de prijzen omhoog gaan  schroeven in de veronderstelling dat er geld genoeg is. En toen dacht N(euro)otje ook aan de mensen die nooit een koopwoning gehad hebben. Maar bij het verder lezen bleek de hoogleraar daar ook al aan gedacht te hebben: voor deze mensen moet er wel een publiek vangnet blijven maar hij weet nog niet precies hoe of wat…

En o ja: dit betekent wel dat we na ons 67e rekening moeten houden met minder geld voor levensonderhoud. Tenzij we (bij) blijven werken natuurlijk… Maar we hadden toch zorg nodig, anders hoefden we ons huis toch niet te verkopen…?

N(euro)otje vindt dit waardeloze plannen maar misschien komt dat omdat ze iets mist. Ze is ook geen hoogleraar… Toch vraagt ze zich af hoe dat moet in een situatie als die van hun waarbij de woning het gedeelde eigendom is van twee generaties. Je kunt toch moeilijk de helft van één woning verkopen terwijl je kinderen de andere helft van de hypotheek en de woning hebben. Met uitzonderlijke situaties heeft de hoogleraar blijkbaar ook nog rekening gehouden…

Het woord “levensonderhoud” krijgt overigens wel een heel andere betekenis op deze manier…

Het woord “zorg” trouwens ook…

N(euro)otje in Belgie

Twee dagen geleden vertrokken N(euro)otje en Man voor een paar dagen naar Belgie. Minivakantie noemen ze dat ook wel. Nou zat het weer tot gisterenavond ook wel heel erg mee natuurlijk. Ze hebben een ijsje gekocht en een kriek gedronken bij kasteel De Dool. Errug lekker! Het was trouwens niet de eerste keer dat ze daar neerstreken voor een kriekje… Verder was er weer van alles te beleven in Lommel en liep N(euro)otje al ijsje scheppend langs een optreden van de Vlaamse band FC Kabul. Even meegedaan, ijsbakje leeg gelepeld en de rest van de avond op het terras bij Dochter en Schoonzoon doorgebracht, alwaar de zon tot het laatste moment te zien is.

Als de Familie Vrek in Belgie is, doen ze ook altijd wat boodschapjes. Zo kocht N(euro)otje in Lommel 400 gram zuiveringszout voor 2,75 euro. Dat is nog goedkoper dan in Duitsland, waar N(euro)otje het eerst altijd haalde. Ze gebruikt het poeder in haar baksels als rijsmiddel, ze wast haar haren ermee, poetst haar tanden ermee en als het zo uitkomt, ontstopt ze de afvoer ermee. Zuiveringszout is geweldig. Ze zou niet meer zonder kunnen. Ook koopt ze er altijd koffiebonen; 2,5 kilo voor 11,99 euro. Niet alleen voor zichzelf maar ook voor Schoonouders, die net als zij bonen malen en koffie zetten op de campingmanier. Eigenlijk schrijft ze dit verkeerd om: N(euro)otje zet de koffie nu zoals Schoonmoeder dat al haar hele leven doet. En dan kocht ze ook nog een pondje droge gist voor 3,15 euro, bijna een euro goedkoper dan in de buurt waar N(euro)otje woont. En Man en Zoon drinken graag een Maes pilsje. In Lommel wordt iedere keer een leeg kratje ingewisseld voor een vol kratje…

Ja, het is altijd leuk bij de Zuiderburen. Jammer maar helaas, de plicht roept en zondag zullen N(euro)otje en Man weer terug moeten. Het is maar goed dat ze nieuwe ruitenwissers hebben (ook gekocht in Belgie 🙂 ), want het ziet ernaar uit dat het onlangs aangeschafte barometertje gelijk krijgt. Toen ze van huis vertrokken, zakte het wijzertje in de richting van Regen of Wind. Nou, het regent, volgens de buienradar ook  in Groningen, dus hij doet het 😦

N(euro)otje spaart

Het mooiste is als je elke maand van al je inkomsten 10 procent naar de spaarrekening kunt sturen. Ook al is het misschien niet veel, uiteindelijk kan het toch behoorlijk oplopen. Het is in ieder geval altijd verstandig om iets van een buffer te hebben. N(euro)otje en Man hebben jaren lang geen spaargeld gehad, eenvoudig omdat er niet genoeg binnen kwam om nog wat van weg te zetten. Iedere cent was nodig om de boel draaiende te houden. Als je in zo’n situatie zit, kun je niet veel anders dan heel zuinig zijn en proberen er uit te komen. En duimen dat er zich geen grote onvoorziene uitgaven voor zullen doen. Want als je wasmachine het begeeft en je hebt geen geld om die te laten repareren of om een andere te kopen, heb je natuurlijk wel een probleem. N(euro)otje en Man zijn er gelukkig toch ook doorheen gekomen. Ze hadden wel het onuitsprekelijke geluk dat de wasmachine het niet begeven heeft in die tijd 🙂 Maar nu kan er dus weer gespaard worden in Huize Vrek. Het vakantiegeld en andere extra’s en de tien procent van alle andere inkomsten gaan naar de spaarrekening. Zo hebben ze toch weer een buffer op weten te bouwen. Alhoewel die buffer volgens het Nibud nog niet toereikend is voor grote onverwachte onkostenposten. Het Nibud adviseert om een minimumbuffer achter de hand te hebben en een adviesbuffer. De eerste is vooral bedoeld als reservepotje voor defecte inventaris zoals de wasmachine. De adviesbuffer heeft vooral ten doel om alle uitgaven op de korte en middellange termijn die op een onverwacht moment plaatsvinden, te betalen en dure periodes in het jaar mee op te vangen. N(euro)otje en Man hebben wel een minimumbuffer en werken er nu hard aan om een hogere adviesbuffer op te bouwen. Het eigen huis vereist nog wel eens onderhoud en ook hiervoor is het natuurlijk goed om geld klaar te hebben staan. Zo moesten ze deze maand de boeidelen en windveren van de voorgevel laten repareren. Het geeft heel veel rust dat je zo’n reparatie uit kunt laten voeren zonder in de problemen te komen.

N(euro)otje zet naast de tien procent vast sparen, ook elke maand geld weg voor reserveringen. Dit zijn dus de uitgaven die niet iedere maand komen. Wegenbelasting bijvoorbeeld die per drie maanden betaald wordt en de verzekeringen die één keer per jaar betaald worden. Al deze bedragen heeft ze omgerekend naar jaarbedragen, bij elkaar opgeteld en weer door twaalf gedeeld. Daarbij zet ze een bedrag weg voor onderhoud van het huis en een bedrag voor reparatie en onderhoud van de auto. Dit totaalbedrag wordt iedere maand op een aparte rekening gezet zodat in januari, wanneer de verzekeringen betaald moeten worden, het geld klaar staat. En wanneer de auto voor de APK moet of wat onderhoud moet hebben, staat er ook hier geld voor klaar.

N(euro)otjes vrekkenzonnebril

Op haar twaalfde werden N(euro)otjes Ouders bang dat ze vroegtijdig rimpels zou krijgen van het fronsen als ze probeerde te ontcijferen wat er op het schoolbord gekalkt stond en zo kwam ze aan een brilletje. Een nieuwe wereld ontvouwde zich. Eén met heldere lijnen en contouren, en één waarin het verouderingsproces door te veelvuldig fronsen weer een voorlopige halt was toegeroepen. Twaalf jaar later sneuvelde bril twee en N(euro)otje, niet helemaal wars van enige ijdelheid, vertikte het een nieuwe te halen. Ze zag ook best weer redelijk, alleen in de verte werd het een beetje wazig, maar het viel alleszins mee.

Na de geboorte van Zoon gingen N(euro)otje, Man en een heleboel vrienden, naar een voorstelling in het theater. Zo één waar je niks van wil missen. Zo één waar je scherp zicht voor moet hebben. En dus gooide N(euro)otje haar ijdelheid overboord en stapte naar de opticien. Dit was in de tijd van het ziekenfonds en de fantastische gratis brillen. Ze zocht een hip montuurtje uit en kreeg te horen dat ze er een gratis zonnebril op sterkte bij kon uitzoeken. Voor 75 gulden was ze helemaal klaar en kon ze naar het Amsterdamse Carré, alwaar ze met volle teugen genoten heeft van het spektakel Les Misérables.

Deze week, bijna tweeëntwintig jaar later, kreeg N(euro)otje een compliment voor haar leuke zonnebril… Een paar jaar geleden nog werd ze wel eens gek aangekeken voor haar gedateerde brilletje maar de geschiedenis heeft de neiging zich te herhalen en hetzelfde gebeurt met mode en trends en dus is haar brilletje nu weer helemaal goed.

Helaas is het scharnier van haar brillenkokertje een beetje lam en rolt de bril er wel eens uit. Hierdoor ging N(euro)otje een paar maanden geleden boven op haar uit de tas gegleden zonnebril zitten. Er zitten nu een paar scheurtjes in het montuur die echter nog prima in elkaar gedrukt kunnen worden en met een beetje lijm zie je er niks meer van. De glazen vallen er af en toe spontaan uit maar ook dit is niet onoverkomelijk. Soms is ze een glas kwijt, als ze niet merkt da tze  er één verliest omdat de bril boven op haar hoofd staat, maar alle speurtochten door winkels en over markten hebben altijd nog tot het terugvinden van het verloren stukje kunststof op sterkte geleid.

De gewone bril leeft ook nog. Die ligt standaard in de auto. Een goudkleurig montuurtje met kleine glazen, want men had net de tijd van de reuzenbrillen achter zich gelaten, die nu weer zo vreselijk in zijn. Daardoor valt N(euro)otjes kleine glaasjesmontuur extra op en krijgen mensen ook weer zin in een kleinere bril op hun neus.

Al met al heeft N(euro)otje vreselijk veel lol van haar 75 gulden en blijkt ze zelfs trendsetter te zijn want er zijn vast in de afgelopen weken weer een paar mensen bij de opticien geweest om kleinere zonnebrilmonturen te vragen. En zo blijkt maar weer: trends komen en modegrillen gaan maar vrekkenbrillen blijven altijd goed staan.

🙂

N(euro)otje en de zorgverzekering

Vanmorgen las N(euro)otje dat steeds meer Nederlanders hun zorgverzekeringspremie niet meer kunnen betalen. Alleen dit jaar al zijn er 164.000 betalingsregelingen getroffen voor mensen met een betalingsachterstand van maximaal een  half jaar. Maar twee keer zoveel mensen betalen hun premie al langer dan een half jaar niet meer. Deze heffingen worden overgenomen door het College voor Zorgverzekeringen. Mensen die hier door hun zorgverzekering als wanbetaler zijn aangemeld, moeten hun premie aan het CVZ gaan betalen met daarbij een toeslag van 30 procent. Deze hogere premie wordt ‘bestuursrechtelijke premie’ genoemd en ontslaat de persoon in kwestie niet van betaling van de schuld aan de eigen zorgverzekering. In de praktijk komt het erop neer dat een normale premie van 118,83 stijgt naar 154,48.

Overigens is het zo dat deze premie automatisch van het loon wordt ingehouden. Bij geen, onvoldoende of onregelmatige inkomsten moet men het bedrag per acceptgiro betalen. Bij een uitkering op bijstandsniveau wordt alleen de standaardpremie automatisch ingehouden op de uitkering. De toeslag moet per acceptgiro betaald worden. De hogere premie geld ook voor andere gezinsleden van 18 jaar op ouder die op dezelfde polis staan. Hun hogere premie wordt niet automatisch ingehouden, hiervoor ontvangt men een acceptgiro.

Het lijkt N(euro)otje dat mensen die hun normale zorgpremie al niet meer kunnen betalen, deze extra toeslag helemaal niet kunnen opbrengen en nog veel meer in de problemen komen. Helemaal volgend jaar, wanneer het eigen risico verhoogd wordt naar 350 euro.

N(euro)otjes meterstanden

Het stroomverbruik van vorige week is, ondanks twee keer gras maaien, gebruik van de oven en de inductieplaat, en natuurlijk de eeuwige wasbeurten, blijven steken op 99 kWh. Zo weinig is er in jaren niet gebruikt in Huize Vrek! Zoon is een paar dagen weg geweest en zette op ons verzoek alles uit wat uit kon. Bovendien is één van de computers stuk, dat zal ook wel schelen… Het begint zo langzamerhand duidelijk te worden dat computers echt heel veel stroom vreten!

Het totale jaarverbruik voor 2011-2012 lag voor Huize Vrek op 7.107 kWh. Als het verbruik zo laag blijft, gaat het wel wat meer dan eerder verwachte 1.000 kWh op jaarbasis schelen. N(euro)otje krijgt zin om het maandbedrag te laten aanpassen maar ze beheerst zich. Eerst even een tijdje aankijken en daarbij, het is makkelijker om geld terug te krijgen dan bij te moeten betalen.

N(euro)otje geeft geld uit…

Eén hele euro… Op zaterdagochtend stapte N(euro)otje de deur uit voor een leuke jaarmarkt hier in de buurt. Ze haalde nog een paar kennissen op en met de auto volgeladen gingen ze op weg. Echte rommelmarktsnuffelaars als ze allemaal zijn, hadden ze afgesproken dat ze bij het starten van de markt al aanwezig wilden zijn. De leukste, mooiste, apartste dingen zijn immers altijd zo weg. En ze vond iets wat ze al lang zocht. Al heel wat markten waren er afgespeurd naar een barometer. Maar of ze waren van Oisterwijk met plastic onderdelen, of ze waren vergeven van de houtworm, of er ontbrak een glaasje, of het hele thermometergedeelte was verdwenen.

Gisteren spotte ze er één bij een kraampje, tussen allerlei tierelantijnen. Wat -ie moest kosten, vroeg ze heel voorzichtig, nadat ze geconstateerd had dat er absoluut geen houtworm in meegeleverd werd. 1 Euro, was het antwoord. Tja, dan ben je snel klaar toch? En nu hangt er dus eindelijk een barometer in de gang.

Nu zien ze in Huize Vrek helaas wel dat het wijzertje steeds meer neigt naar “Veranderlijk”.

Ze hebben er in Huize Vrek geen idee van hoe lang van tevoren een barometer een weersverandering aangeeft. Een dag, een week, veertien dagen? Met andere woorden: er is voor de komende week mooi weer aangekondigd. Is het barometertje nu fout of zou dit het weer voor volgende week aangeven? N(euro)otje verslijt het glaasje straks nog, met al het getik erop. Want dat schijnt zo te horen hè, tikken op het glaasje… Zou het helpen…? 🙂

N(euro)otjes energieverbruik

Het energieverbruik in Huize Vrek is sterk gedaald. Ze  hebben het eindelijk voor elkaar. Misschien heeft het er ook mee te maken dat Zoon nu voor zijn werk van 40 uur per week, hele dagen van huis is. Tijdens zijn afwezigheid staan de computers uit. Hoe het ook zit, het energieverbruik is gezakt van een gemiddelde van 132 kWh per week naar een gemiddelde van 110 kWh per week. En er is nog steeds een dalende lijn te zien.

De overstap van EnergieDirect naar Greenchoice is gladjes verlopen en scheelde direct al 21 euro per maand. Niet zoveel als gehoopt, de verwachting was dat het zeker 30 euro zou schelen maar 21 euro is ook leuk. Maar het huidige maandbedrag is wel gebaseerd op het hoge energieverbruik. Als het gebruik zo laag blijft kan het maandbedrag naar beneden bijgesteld worden zonder gevaar op bijbetalingen achteraf.

Voor wie denkt dat dit wel een heel hoog verbruik is, Huize Vrek bestaat uit twee onafhankelijk van elkaar draaiende huishoudens. Onder één dak, dat dan weer wel maar alles draait hier dubbel, op de wasmachine na, die dankzij goede afspraken (Moeder wast op zaterdag en N(euro)otje op de avonden of op zondag), in de bijna twintig jaar van samenwonen nog nooit dubbel geboekt is geweest.

Dit betekent dat er per huishouden nu een kleine 50 tot 55 kWh per week gebruikt wordt. En dat valt dan weer heel erg mee! In de zomer gebruik je natuurlijk minder licht want het is pas laat donker maar aan de andere kant gebruik je weer meer stroom voor de tuin. Er wordt druk gesnoeid en gemaaid, het vijverpompje staat aan, en (nu even niet want erg veel regen…) ook de pomp waarmee het water uit de grond omhooggepompt wordt om de tuin te sproeien en de leegstaande regentonnen mee bij te vullen, werkt op stroom.

Zoals het er nu voor staat zal het totale jaarverbruik met zo’n 1000 kWh gaan zakken. Da’s een hele forse besparing. Eén waar N(euro)otje heel erg blij van wordt.

N(euro)otjes Zoon heeft gelukkig werk gevonden

Of het werk vond hem… Zoon had geen zin meer om door te leren. Na twee diploma’s in de ICT behaald te hebben, besloot hij zijn kansen te wagen. Een paar weken voordat hij zijn diploma kon ophalen, sprak hij met een vriend die al in de ICT werkzaam was. De vriend gaf het telefoonnummer van zijn baas aan Zoon. Zoon belde direct, kon zijn cv doormailen en werd voor een gesprek uitgenodigd voor de volgende ochtend. Hij werd direct aangenomen en is nu tot grote tevredenheid bezig met wat hij het leukste van alles vindt: computers. Natuurlijk werkt hij niet in de buurt, hier in de buurt is niet zoveel tot helemaal geen werk. Hij moet er voor naar Groningen toe, door Groningen heen en een stukje Groningen voorbij… Moet N(euro)otje, die net in de stad Groningen zelf werkt, zo’n 54 kilometer reizen om op het werk te komen, voor Zoon is dit bijna 70 kilometer.

Gisteren stond er nog op Nu.nl te lezen dat bijna een kwart van de Nederlandse jongeren werkloos thuis zit. Dan wonen N(euro)otje en gezin, volgens de statistieken dan toch, ook nog in het kleine stukje Nederland waar het minste werk is, de lonen het laagst zijn, de huizen het langst te koop staan, de huizenprijzen het hardst zakken en de armoede het hoogst is. Kortom, een grote kans voor Zoon, om zich bij de werkloze jongeren te voegen.

Omdat ze ook zonder de statistieken te raadplegen, wel weten dat ze in een economisch slechter draaiend stuk Nederland wonen, hadden N(euro)otje en Man niet gedacht dat Zoon relatief dichtbij of snel, werk kon vinden. Ze waren eerder een beetje bang dat hij in de Randstad terecht zou komen. Zoon op zichzelf in de Randstad was nou niet een ideaalbeeld dat ze voor ogen hadden. Het zou een hele  onderneming zijn geworden om daar naartoe te gaan om wasjes te doen en te helpen schoonmaken. Want hoewel het goed gaat met zijn ADHD, erg goed zelfs, blijft hij gespeend van enig organisatietalent. Maar misschien heeft dat ook wel helemaal niks met de ADHD te maken, zijn gewoon alle jongens van die leeftijd zo… 😉 Hoe dan ook, hij heeft een baan gescoord! Oké, niet helemaal naast de deur, en met behulp van een kruiwagen, maar toch! Soms moet je een beetje mazzel hebben. En soms krijg je er meer van dan je had durven hopen.