N(euro)otje in de sneeuw

Sommige dingen veranderen nooit. Zo ook de voorliefde van N(euro)otje voor sneeuw. Ze heeft van de week heel wat tijd besteed aan lantaarnpaalstaren. En ze werd niet teleurgesteld 🙂

N(euro)otjes weekmenu

Maandag – hartige quiche met courgette en een simpele salade

Dinsdag – aardappelen met gesmoorde andijvie en een groenteburger

Woensdag – Turkse bulgursalade met sperzieboontjes in saus

Donderdag – preischotel met zalm

Vrijdag – pilav met Turkse snijboontjes en een groenteburger, voor de vleeseters een stukje kip

Zaterdag – Pompoensoep

Zondag – lekker makkelijk, brood met hummus, brie en een groene salade

N(euro)otje eet nog steeds geen vlees, wel vis en heeft sinds een aantal jaren de Turkse keuken omarmd. Vandaar dat er regelmatig een Turks gerecht in het weekmenu verschijnt.

Ondertussen knutsel ik aan een nieuwe pagina, Recepten, die zie je bovenaan. Ik zal in de komende tijd de recepten die hier voorbij zijn gekomen en nog gaan komen, daar verzamelen.

N(euro)otjes thermostaat staat op 18 graden

Sinds de energiecrisis is bijna iedereen aan het bezuinigen geslagen. De Nederlandse thermostaten gingen massaal op 19 graden en mensen trokken liever nog een trui en een paar dikke sokken aan dan dat ze die thermostaat omhoog zetten. Voor sommigen was het helaas een vreselijke situatie met veel te hoge maandrekeningen. Er kwamen schrijnende verhalen voorbij. De Vrekken hadden het geluk dat ze net voor het begin van de crisis geheel per ongeluk een contract van vijf jaar hadden afgesloten. Ze wilden twee jaar maar de jongen aan de telefoon had daar op één of andere manier vijf van gemaakt en N(euro)otje was vergeten dat recht te zetten. Wat een mazzel!!

Maar toen vorig jaar vanuit de overheid het verzoek kwam om de thermostaten niet hoger dan 19 graden te zetten hebben we dat braaf gedaan. En eerlijk is eerlijk, je went aan een graadje minder. Zo zeer dat we in huis de thermostaat op dit moment nog een graadje lager hebben staan. Die 18 graden is nu nog prima te doen want nog niet echt koud dus dan kunnen we zonder wroeging straks als het gaat vriezen nog een graadje opschakelen.

Op het moment dat ik dit berichtje zit te schrijven in de keuken, is het 17 graden. De kachel is nog niet aan geweest. Ik ben net binnen gekomen na een flinke wandeling en heb ook nog geen behoefte om die aan te zetten. Ik voel me prima en heb het niet koud. Later in de middag zal ik de kachel echt wel op 18 zetten maar nu nog even niet. Want ook al hebben we dan nog een mooi vast contract, besparen willen we altijd. En als het even kan willen we ook geld terug krijgen, net als vorig jaar. Over drie weken moeten we de meterstanden doorgeven voor de jaarnota. Elektriciteit stormt op hetzelfde gebruik af, met gas hebben we toch weer iets bespaard. Hoeveel, dat weten we over drie weken.

Bovendien is aangetoond dat bij een temperatuur van 17 graden in huis onze bruine vetcellen worden geactiveerd. Hoe het precies zit is N(euro)otje geheel ontgaan, ze is blijven hangen bij de positieve gezondheidseffecten en dat het goed is voor je gewicht. Nou ja! Afvallen door de thermostaat op 17 te zetten. N(euro)otje kan wel een paar pondjes kwijt en houdt nog even vol 😂

N(euro)otje probeert nog steeds te minderen met wegwerpplastic

En het wordt steeds makkelijker. Zo ontdekte ik al een tijd geleden de tandpastatabs. Je koopt ze in een flesje of een blikje. Je kauwt een tabletje en poetst vervolgens je tanden. Weg met de plastic tandpastatubes! Navullingen zijn verkrijgbaar in papieren zakjes die gewoon bij het oud papier kunnen dus zo’n blikje of flesje schaf je eenmalig aan.

En ook schuursponsjes zijn er in een natuurvriendelijke variant. Gemaakt van luffa, een soort komkommer die en eetbaar is en gekweekt wordt om sponsjes van te maken. Je kunt ze langere tijd gebruiken, tussendoor in de wasmachine of op de hand wassen en wanneer ze echt versleten zijn kunnen ze zo in de biobak of op de composthoop. Volledig composteerbaar. Het enige is dat de luffa schuursponsjes die je in Nederland kunt kopen niet hier gekweekt en gemaakt zijn. Dat is wel een beetje jammer natuurlijk maar om ze nou zelf in de kas te gaan kweken en drogen… In theorie kan het, of het in de praktijk goed uitpakt, geen idee. We kunnen het eens proberen natuurlijk 🙂

En dan de handafwas. Vroegaaaahhh gebruikten ze daar Sunlight zeep voor. Je deed het blok zeep in een klopper en klopte dat door het warme water heen tot er een lekker sopje ontstond. En afwassen maar. Het geinige is: die blokken zeep, Sunlight maar ook andere merken, en kloppers zijn nog steeds te koop. Prima zeep, zonder rommel zoals palmvet en het zit verpakt in papier. Waarom zijn we in vredesnaam vloeibaar spul in plastic flessen gaan gebruiken? N(euro)otje heeft een zeepblokje, geen klopper, dat dan weer niet maar ook zonder dat is er prima een sopje van te maken. Heel ouderwets. En tegelijk heel vooruitstrevend :-

N(euro)otjes kippen

Jarenlang hadden de Vrekken kippen. Maar het was best een heleboel werk en met alle tegenslagen die we te verwerken hadden, besloten we met sommige dingen te stoppen. En zo verdwenen onder andere de kippen.

En toen werden de eieren duurder. En nog duurder. Eigenlijk best wel heel duur. En N(euro)otje besloot dat er weer kippen moesten komen. Niet alleen de eieren werden duurder maar ook gooiden we in Huize Vrek kostelijke schillen en pitten weg en iedere keer als dat gebeurde dachten we weemoedig terug aan die kipjes die dat altijd zo lekker vonden.

En dus zijn er sinds een maand of twee weer kippen in de tuin. Twaalf Barnevelders. Die leggen per kip zo’n driehonderd eitjes per jaar. Nu de winter nadert, gaan ze wat minder leggen maar vanaf januari loopt dat vanzelf weer op. En die eitjes zijn zo lekker!

De kippen hebben een heel klein nachthokje maar ’s morgen zetten we de deur van de ren open en scharrelen ze de hele dag door de tuin heen. Doordat ze hun eigen kostje bij elkaar zoeken en de keukenrestjes krijgen, hoeven ze maar weinig bijgevoerd te worden met graan of legmeel. Met andere woorden, het zijn goedkope kostgangers. Tegen de tijd dat het voorjaar aanbreekt is de moestuin onkruidvrij. Ze gaan de onkruidjes tussen de tegels te lijf en houden de slakkenpopulatie in toom. Ze zijn supertam en laten zich graag oppakken en aaien. En ondertussen, alsof dat nog niet genoeg is, leggen ze dus ook nog eens heerlijke eitjes. Verder komt er nu nog maar weinig keukenafval in de groene kliko terecht. Alleen nog aardappelschillen, tenminste als we die niet in een van de houtkachels verbranden want dat is goed tegen roetaanslag in de pijp. En andere dingen die de kippen echt niet blieven zoals uienschillen gaan naar de composthoop. Samen met het gemaaide gras en ander tuinafval.

Al met al zijn we in Huize Vrek reuze blij met onze nieuwe kippen!

N(euro)otje en de wintertijd

Ik heb er in het verleden al zo vaak over geschreven, ik vind het geharrewar met de klok een enorme onzin die wat mij betreft zo snel mogelijk afgeschaft mag worden. Wintertijd is de normale tijd, dus vanaf nu niks meer aan doen zou ik zeggen.

Afgelopen weekend was het weer zover. De klok ging een uurtje achteruit (in het VOORjaar een uurtje VOORuit, in de winter dus andersom, achteruit. Jaja, N(euro)otje heeft nog altijd een ezelsbruggetje nodig). En toen gebeurde het: Wintertijd. Helemaal. Vergeten. En dus was ik op zondagochtend een beetje vroeg mijn bed uit. Ik moest ergens heen en begon al een beetje in tijdnood te komen. Ineens riep Schoonzoon dat ik kon komen ontbijten. Daar had ik geen tijd voor, riep ik met volle mond, ik liep een banaan naar binnen te werken. Hij begon zo hard te lachen dat ik me van schrik verslikte in een iets te groot stuk. Het drong nog niet eens tot me door, de wintertijd was geheel uit mijn systeem verdwenen. Pas toen Schoonzoon op de klok wees begon er langzaamaan in mijn brein iets te dagen.

En zo kwam het dat de zondagochtend toch nog rustig verliep. Wel jammer van dat bijna-Heimlich-moment maar het is goed gekomen. En ik had nog meer dan genoeg tijd voor een heerlijk pannenkoekenontbijt bij de kinderen 🙂

Maar de moraal van het verhaal: gewoon lekker van die tijd afblijven. Ik ben voorstander van de wintertijd want normale tijd voordat men bedacht dat we ook de tijd moesten onderwerpen aan de vooruitgang. Maar als ze de zomertijd vast zouden zetten zou ik daar ook mee kunnen leven. Als we maar niet langer twee keer per jaar aan die klok moeten zitten te morrelen.

N(euro)otje is vast niet de enige die moeite heeft met de zomer- en wintertijd. Is het jullie gelukt om zonder problemen weer over te schakelen?

N(euro)otje Vrek is baaaaaaaack!!!

Niet kijken naar de datum van het vorige berichtje alsjeblieft…

.

.

.

Oke, je hebt gekeken en ja, het is al even geleden. Er is heel, heel veel gebeurd de afgelopen jaren. Ik onderging meerdere operaties, Vader is na een ziekbed van bijna een jaar overleden en een jaar later overleed Man plotseling. De kinderen waren nogal ongelukkig in de liefde en het was alles bij elkaar nogal heftig. En zo belandde het blog zover op de achtergrond dat ik er gewoon niet meer aan dacht om er nog wat mee te doen. Geen tijd, geen zin, geen energie, geen inspiratie, geen concentratie, geen motivatie, niks. Het leven deelt af en toe flinke klappen uit en daar moet je van herstellen.

Maar het begon weer te kriebelen. Met de kinderen gaat het weer goed, Dochter heeft een lieve man gevonden en samen hebben ze nu drie kindjes. Ik krabbel weer een beetje overeind, voor een goed deel dankzij die lieverdjes. Ze hebben er geen weet van maar ze zijn erg therapeutisch 🙂

Vrek ik nog steeds? Hmmm, jawel maar anders. Naar de kindjes toe absoluut niet. Ik krijg het niet voor elkaar. Maar ik let nog steeds op de kleintjes (de centjes in dit geval), probeer weer regelmatig een weekmenu in elkaar te draaien, hou nog wekelijks de meterstanden bij en probeer op de gekste manieren te besparen. Soms kost besparen ook bakken met geld. Het oude dak van de boerderij werd al slechter en slechter tot op het punt dat het ging lekken. Daarbij was de isolatie waardeloos en waaide het door het hele huis heen. Ga dan maar eens besparen op je gasrekening. En we hebben het voor elkaar gekregen. Sinds twee jaar ligt er een nieuw dak op de boerderij, met een kleine 12 centimeter superisolatie. De wind waait tegenwoordig rond het huis, niet meer erdoorheen. En we zitten weer droog. Zalig.

We? Even uitleggen. Als je het je nog kunt herinneren woonden we hier met een aantal mensen: Man, Vader, Moeder en ik. De kinderen waren het huis inmiddels uit. Vader en Man zijn overleden, Moeder en ik bleven dan over. Dochter en Schoonzoon zijn hier ingetrokken en we hebben de eigendom en indeling van de woning herzien. Anders had ik hier ook niet meer gewoond want het huis is veel te groot voor twee mensen. Het bruist hier weer en ondanks dat we allemaal onze moeilijke momenten hebben, slepen we elkaar er ook steeds weer doorheen.

Een van de consequenties van het herindelen van de ruimtes in de woning was wel dat mijn geliefde koude kast steeds warmer werd. Want de onverwarmde deel daarachter werd ineens dankzij de noeste arbeid van Schoonzoon, een aangenaam geïsoleerde woonkamer. Dankzij die koude kast kon ik jaren geleden de koelkast uitzetten maar met een warme koude kast kun je niet veel. En dus kwam er weer een koelkast in Huize Vrek. De grote vriezer ging wel uit. Die was namelijk echt te veel van het goede voor een eenpersoons huishouden. Dus één apparaat erin en één apparaat eruit. Daar kon N(euro)otje wel mee leven.

Ach, zo emmeren we maar een beetje verder hè. Maar er is best wel weer veel te vertellen. Over mijn zero-waste-pogingen, de moestuin, kippen, zibrokachels en heerlijke vegetarische lasagne. Over oude auto’s, nieuwe CV-ketels, composthopen en verplaatste boomgaarden. Over stoofperen, kleinkinderen, kringlooproutes, ontrommelen versie 3.0, petroleumstellen, koken op gas(flessen) en nog veel meer.

Vrek is back 🙂

N(euro)otje is er flauw van

Een paar maanden geleden hoorden we over BPA in blikken. Dit is een ongezond goedje wat in plastic kan zitten en ook aan de binnenkant van blikken. De BPA kan hierdoor in ons voedsel terechtkomen en is, helaas, schadelijk voor de gezondheid. Oké,  weer wat om op te letten dus, dacht ik nog.

Maar de afgelopen tijd, en helemaal deze week, regent het berichten over gevaarlijke voedingsmiddelen (sommige vleeswaren zouden kankerverwekkend zijn wat me niet verbaast omdat in veel vleeswaren smaakversterkers worden gebruikt die op zichzelf al kankerverwekkend zijn),  en gevaarlijke verpakkingen (sommige gerecycelde kartonnen voedselverpakkingen bevatten gevaarlijke minerale-olierestanten afkomstig uit de oude drukinkten. Deze stoffen worden ervan verdacht kankerverwekkend te zijn en zouden overdraagbaar zijn op het voedsel. Dit was voor mij iets waar ik zelf nooit aan gedacht zou hebben…).

Van de gevaren van weekmakers waren we inmiddels al op de hoogte maar er komt nu zo ongeveer per week weer iets bij. Uiteindelijk komt het erop neer dat het vrijwel onmogelijk is geworden om te eten zonder het gevaar te lopen iets binnen te krijgen wat ronduit gevaarlijk is. We worden dagelijks aangevallen door gifstoffen en we kunnen ze nooit 100 procent vermijden. Ergens wist ik dat natuurlijk wel maar deze week werd ik erg met de neus op de feiten gedrukt.

En daar werd ik even flauw van…

N(euro)otje is er nog….

Maar ik heb mijn blogje redelijk verwaarloosd… Schande. Het ontbrak me aan zin en inspiratie…

Nou ja, die inspiratie komt nu wel weer want…. De winter staat weer voor de deur!!

En de meesten die hier meelezen weten het: dan gaat N(euro)otje los met voorraad, olielampjes en nog veel meer. De voorraad is aardig op peil, we kunnen weken ingesneeuwd en geheel van de rest van de beschaving afgesloten raken en toch nog lekker eten. Ergens weet ik wel dat het nooit zal gebeuren maar ach…. Er schuilt geen kwaad in het hebben van zestien blikken sperziebonen, toch? En altijd handig als, en dit is een waarschijnlijker scenario dan die twee meter sneeuw die ik zo graag zou zien vallen…, we geveld zouden worden door een flinke griep; dan hoeft er in ieder geval niemand de deur uit voor boodschappen.

Ergens in Limburg zou vandaag zomaar de eerste natte sneeuw naar beneden kunnen dwarrelen. Dus laat maar komen, die winter. Ondanks dat de rest van Huize Vrek wordt bevolkt door winterhaters kan ik niet wachten op de eerste lantaarnpaalstaaravond van dit jaar. Ik word zo gelukkig van sneeuw, heel veel sneeuw….

Nog even nalopen:

Tochttekkels: check. Voorraad: check. Lampjes,  petroleumstellen,  olie en lucifers: check. Goede winterfilms om alvast in de stemming te komen: check.

 

 

N(euro)otje zit thuis

Met de nadruk op zitten want dat is op het moment het enige wat ik kan doen. Eindelijk ben ik aan een knie geopereerd. Het werd wel tijd want het was geen doen meer. Ruim een jaar lang kon ik niet meer fatsoenlijk lopen, geen trappen op en af, niet fietsen en niet zwemmen. Auto rijden werd een te grote belasting, staan, te lang zitten…

Maar het is dus gebeurd. De knieschijf zit nu op een beter plekje en de operatie moet ervoor zorgen dat mijn kniegewricht niet als een bezetene verslijt en ik dus binnen een paar jaar een kunstknie zou moeten krijgen.

Ik ben er goed voorbereid in gegaan, leesvoer en puzzelboeken genoeg, alleen erg,  erg, erg zonde van het tuinseizoen…. Maar ja, sommige dingen heeft een mens niet voor het kiezen.

Ik heb mijn blog wel schandelijk verwaarloosd….. Ga ik goed maken. Wordt vervolgd 🙂