N(euro)otjes boodschappen en overpeinzingen over de honden

De afgelopen week hebben we voor minder dan 25 euro boodschappen gehaald. Daar zat ook nog wat zaad voor de tuin bij en een laurierplant ter vervanging van de bijna 16 jaar oude laurier die we in de groententuin hadden staan. Deze heeft de laatste winter niet overleefd. Heel erg jammer, hij was meer dan manshoog, stond op een beschutte plek bij de muur die de moestuin begrenst en heeft alle winters tot nog toe moeiteloos doorstaan. Maar nu is het over. We hebben het nieuwe minilauriertje in een pot gezet en hopen maar dat deze nog lang mee zal gaan. We hebben al zeker 15 jaar geen laurierblaadje gekocht, we oogstten zoveel uit eigen tuin dat we uit konden delen. Maar dit jaar dus even niet…

De week ervoor deden we wel veel boodschappen, we sloegen in Duitsland in voor 82 euro. Daar zit wel weer een hele vracht hondenvoer bij voor onze oudste, die bijna niet meer kan kauwen en bovendien iets moet hebben wat zo sterk ruikt dat hij het op zijn reukvermogen kan vinden want hij gaat de laatste tijd steeds slechter zien. Hij wordt trouwens ook steeds dover. We merken het vooral als we hem roepen. Hij reageert dan niet meer en staat vaak om zich heen te kijken, blijkbaar in de hoop iets van beweging te zien. We moeten dan naar hem toe lopen en hem zachtjes aantikken en dan hobbelt -ie wel weer achter ons aan. Maar we lopen wel eens te ver voor hem uit en dan botst hij tegen iets aan. Aan energie en levensvreugde ontbreekt het hem nog niet en hij kan bij tijden nog heel gek doen. Hij wordt eind dit jaar 14 en iets zegt ons dat hij dat echt nog wel haalt. Tijdens het laatste bezoek bij de dierenarts, een maand of wat geleden, werd hij even helemaal nagekeken en ze konden niets heftigs vinden, geen enge bulten, geen vocht, wel nog een goed hart en goede longen.

We zijn niet van die mensen die heel gek doen met onze dieren. We zorgen er natuurlijk goed voor en we hopen altijd maar dat zij net zoveel lol hebben van ons als wij van hun. Maar we hebben geen verzekeringen voor ze afgesloten en als ze dood gaan, krijgen ze geen plekje op een speciale dierenbegraafplaats of iets dergelijks. Het enige waar we wel extra geld aan uit zullen geven is bezoek van de dierenarts aan huis als het zover is dat één van de honden in zal moeten slapen. Dit omdat onze honden nu eenmaal deel uitmaken van een roedel en we het de andere honden niet aan willen doen dat er één opeens weg is. We denken dat het beter is als ze eenmaal zelf de dood hebben geconstateerd. Beetje wrang verhaal voor de zondagochtend misschien maar het is iets waar we al een tijdje mee bezig zijn nu onze oudste krullenbol duidelijk oud wordt.