N(euro)otje krijgt een nieuw dak

De woonkamer van N(euro)otje en Man is een oude stal die ooit, eind jaren ’50 van de vorige eeuw, aangebouwd is aan de boerderij. Op het dak van deze aanbouw ligt een bitumen golfplatendak dat inmiddels zwaar verweerd is. Niet alleen ziet het er niet mooi meer uit, met elke windvlaag komen de spijkers waarmee de boel op zijn plaats gehouden wordt, los en moet Man, gewapend met een hamer en balancerend op een trap, de spijkers weer goed aanslaan. Daar komt nog bij dat de isolatie eronder niet geweldig is en natuurlijk wordt met elke seizoenswisseling het risico op lekkage groter.

Er is al heel wat afgesteggeld over een vervanging van het dak. Pannen kunnen niet want daar is de dakconstructie niet op berekend. Alles zou vervangen en verbeterd moeten worden en het zou een kapitaal kosten. Aluminium platen met dakpanmotief zouden een optie zijn. In een land waar het iets minder regent. De herrie tijdens een bui is onvoorstelbaar. Leuk voor op een schuur maar op een woonkamer? Riet? Prachtig maar veel te duur. Kunstriet dan? Idem dito. En nu is de kogel dus door de kerk. Er komt gewoon weer hetzelfde op. Man gaat wel eerst de boel extra goed isoleren. N(euro)otje verkneukelt zich alvast op een rustige herfst en winter zonder te speuren naar gelukkig nog niet voorgekomen lekkages.