N(euro)otje over eenvoudig leven

Eenvoudig leven wil niet altijd zeggen dat je je verschoont van elke vorm van comfort. Wat het volgens ons wel wil zeggen is dat dat comfort niet tot elke prijs verkregen hoeft te worden. Het is de kunst van tevredenheid. Tevreden zijn met minder en het stoppen met overconsumptie. Minder haast, minder stress, minder zorgen. Meer rust.

Je kunt tevreden zijn met waar je woont, de (oude) auto waarmee je rijdt, de eenvoudige maaltijden, je echte vrienden, die heerlijke wandeling, een goed boek en de tijd om het te lezen. Het is vaak een kwestie van prioriteiten stellen. Als je maandelijks geld tekort komt, kun je overwegen om een paar uur meer te gaan werken. Maar je kunt ook overwegen om te snoeien in je maandlasten. Het verbannen van niet noodzakelijke onkostenposten zoals lidmaatschappen, abonnementen en overtollige verzekeringen kan heel veel rust geven.

En als er iets stuk gaat in huis, kun je, in plaats van direct naar de winkel te hollen voor een nieuw exemplaar, je ook afvragen of je er zonder zou kunnen, of het misschien gerepareerd kan worden, en als dat allemaal niet mogelijk blijkt of het vervangen kan worden door een tweedehands exemplaar. Koffie kun je zetten zonder superdeluxe apparaten, als je ruimte hebt voor een waslijn kun je misschien helemaal zonder droger en wie heeft er een magnetron nodig als je probeert gezond en lekker te koken?

Er zijn tegenwoordig zoveel elektrische apparaten en gadgets dat het een mens kan duizelen. Waarom zou je met elke trend meegaan?

Een manier is het verbannen van dingen die je er constant aan herinneren dat je iets niet hebt: reclameblaadjes. Die staan vol met noviteiten en nieuwe versies van ‘oude’ artikelen waar we volgens de reclamemakers echt niet buiten kunnen. Maar als je serieus gaat nadenken, kom je misschien tot de conclusie dat het leven niet minder aangenaam, vermoeiender of ingewikkelder wordt zonder al die zogenaamd onmisbare spullen.

Als je niet meegaat in de trend van nieuw, nieuwer, nieuwst, creëer je rust. Je blijkt namelijk minder geld nodig te hebben.

Wat ook kan helpen is te bekijken of je misschien teveel hooi op je vork neemt waardoor je elke dag loopt te hollen en eeuwig tijd tekort komt. Misschien maak je teveel onnodige afspraken, misschien ben jij wel die ouder die school altijd kan bellen voor extra hulp in geval er een leesmoeder of een verkeersbrigadier uitvalt. Misschien zit je vast in een eenzijdige vriendschap, waarbij het geven zich altijd aan jouw kant van de lijn afspeelt en het nemen aan de andere kant. Waarmee niet gezegd is dat je helemaal moet stoppen met anderen te helpen maar je zou je kunnen afvragen of je daadwerkelijk helpt of dat je je laat gebruiken.

Kom je tot rust wanneer je je huis binnenstapt of vliegt het je aan? Teveel spullen die onderhouden, bijgehouden en opgeruimd moeten worden? Het kan helpen te beginnen met de papiermassa die ieder huis onvermijdelijk herbergt. Wanneer je je administratie keurig op orde hebt en zonder paniekaanvallen alles kunt vinden wat je nodig hebt voor de belastingaangifte, krijg je rust in je hoofd.

En dat lijkt het sleutelwoord bij het eenvoudige leven te zijn. Rust. Rust bij je dagelijkse dingen, rust in je huis en rust in je hoofd.

Als je die ergens kwijt bent geraakt, kan het helpen om voor jezelf alles eens op een rijtje te zetten. Letterlijk, op een stukje papier. Verplichtingen en dingen die je doet omdat je ze leuk vindt of interessant of omdat je er gelukkig van wordt. Het is de kunst om die twee rijtjes in balans te krijgen en te houden.

N(euro)otje kreeg een paar jaar geleden een burn-out. Ze liet zich teveel leven door anderen, maakte zich veel te druk om wat die anderen van haar en haar gezin vonden, voelde zich altijd verplicht en kon absoluut geen nee zeggen. Voeg daarbij een genetisch meegekregen drang tot perfectie en je hebt de ultieme mix voor een burn-out. Ze wil het nooit meer meemaken. Nee zeggen is nog steeds moeilijk maar gaat al een beetje beter en ze heeft geleerd dat het stof alweer neerdwarrelt voordat je je omgedraaid hebt. Een wetenschap waarmee het mogelijk geworden is om het idee van het perfect schone huis los te laten. Als er maar geen rommel ligt waarmee ze eigenlijk bedoelt dat alles als het niet gebruikt wordt op zijn eigen vaste plaats hoort te liggen. Een vriendschap die al jaren een te zware wissel trok op haar leven en op dat van haar gezin werd in de koelkast geparkeerd en langzamerhand begon er rust te komen.

Omdat we ons niet (meer) gek laten maken en tevreden zijn met wat we hebben, kunnen we nu niet alleen met minder geld toe dan tien jaar geleden maar hebben we nu ook meer tijd voor elkaar, voor onszelf en voor anderen . En dat lijkt de hele essentie te zijn van het eenvoudige leven.

17 reacties (+voeg die van jou toe?)

  1. izerina
    apr 05, 2012 @ 10:04:43

    Wat mooi beschreven. Ik herken het. Was een lange tijd zo ziek,dat ik alles aan anderen moest overlaten.Ik leerde met harde hand,wat echt belangrijk was. groeten Izerina

    Beantwoorden

  2. lot
    apr 05, 2012 @ 10:48:16

    Heel moo geschreven en zo waar.
    Sinds vorig jaar ben ik na een lichamelijk als geestelijk uitputtende jaren arbeidsongeschikt verklaart en dat betekent natuulijk ook minder inkomsten. Gelukkig was ik al paar jaar bezig aftebouwen met abonnementen, budgetteren en sparen etc. Nu ben ik aan het opruimen in huis en al diverse dingen verkocht via MP. Ik heb nu ook de tijd om afspraken te maken als IK dat wil en niet omdat het MOET op een bepaalde tijd ivm werk. De rust en ontspanning die ik nu ondervindt is goud waard!. Door mijn spaarzame gedrag van de afgelopen jaren, goed voor spullen te zorgen en tweedehands te kopen – lang leve de kringloopwinkels – ben ik nu in staat mijn auto te vervangen en er contact voor te betalen.
    Ik voel me heel gelukkig in dit leven.
    Alleen nog leren om me een beetje op tijd aan te kleden in de ochtend, ik zit nu nog in pyama

    Beantwoorden

  3. Spaarcentje
    apr 05, 2012 @ 11:03:04

    Wat een inspirerend stukje. Ik herken het proces dat je doormaakte. Helaas is de factor opruimen nog niet afgerond hier, maar wel het niet meer meerennen met het nieuwste van het nieuwste en het hebben om het hebben. Dat hebben we afgeleerd en dat alleen al gaf veel rust.
    Nu nog het huis ontdoen van onnodige zaken….

    Beantwoorden

  4. Corry
    apr 05, 2012 @ 12:47:50

    Ik midden in het proces, ’t valt niet mee.

    Beantwoorden

  5. Monique65
    apr 05, 2012 @ 13:22:10

    O ja, zo herkenbaar. Ben nu 46 jaar en heb al veel afgeleerd. Nog steeds zeg ik te weinig nee. Afgelopen periode heb ik hulp nodig gehad en als ik dan zie wat ik terugkrijg van ‘vrienden’ waarvoor je dag en nacht hebt klaargestaan. Diep teleurstellend. Ik moest het afdoen met een telefoontje hoe het ging. Nee, dat worden bij mij ook ‘koelkastvrienden’. Helemaal klaar mee.
    Wij zijn ook erg tevreden met ons gezin en ons huis. Veel rust en het eenvoudige leven brengt je heel erg veel.

    Beantwoorden

  6. sillie
    apr 05, 2012 @ 13:34:47

    herkenbaar, vooral t stukje over koelkast vrienden, alhoewel ik soms wel eesn pieker of ik er wel allemaal goed aan doe 🙂

    Beantwoorden

  7. VeggieMo
    apr 05, 2012 @ 15:27:05

    Wat heb je het mooi beschreven!
    Het opruimen is hier sinds een paar weken echt begonnen. Door mijn astma kan ik oa slecht tegen oud papier en karton. En aangezien we nogal wat boeken en tijdschriften hebben kan daar het één en ander van weg. En nu ik weet waar ik niet goed tegen kan, maakt het makkelijker om dingen weg te doen.
    Ik ben al heel veel jaren ernstig chronisch vermoeid waardoor ik erg weinig kon. Het lijkt erop dat het de goede kant uitgaat. Nu is het voor mij weer leren om ergens ‘ja’ op te zeggen. En om bv weer te leren autorijden. Ik heb mijn rijbewijs nog steeds, maar heb al meer dan 10 jaar nauwelijks gereden. Manlief wil me er bij helpen en ik weet dat hij dat op een voor mij goede manier doet.

    Ja, koelkastvriendinnen. Ik heb het ook meegemaakt. Niet alleen bij vriendinnen, maar ook bij naaste familie. Ik zat in een rolstoel, lag de hele dag op de bank en kon soms nog geen theekopje optillen. Dat doet soms nog steeds pijn ja.
    Gelukkig is die rolstoel niet meer nodig. Heel soms gebruiken we er een als we een dagje weg gaan. Bij mij heeft het geholpen dat ik nu weet dat ik ziek word van gluten, dat ik astma heb en dat ik nogal moet uitkijken met wat ik verder eet.

    Groetjes, VeggieMo

    Beantwoorden

  8. spaarmoeder
    apr 05, 2012 @ 20:50:24

    Pas later in het versimpelen van ons leven heb ik de reclamefolders verbannen en ik moet zeggen: had ik het maar eerder gedaan. Niet dat ik me suf kocht omdat de folders er waren, maar je bent wel eerder geneigd om dingen aan te schaffen of te vervangen.

    Beantwoorden

  9. wil
    apr 06, 2012 @ 07:35:17

    blijf aub dit soort stukjes schrijven .je laat mensen nadenken of we herkennen onszelf erin wat een fijn gevoel geeft.we zijn blijkbaar dus gewoon allemaal mens en niet perfect.en ja ook ik herken veel uit je stukje bij mezelf
    .blijf schrijven.beter open te zijn dan de schijn ophouden zo leren we van elkaar.

    Beantwoorden

  10. Frank
    apr 06, 2012 @ 10:04:18

    Dit is zondermeer een van de mooiste stukken die je geschreven hebt. Voor mij en waarschijnlijk voor velen heel herkenbaar. Dankjewel.

    Beantwoorden

  11. vlindertje73
    apr 06, 2012 @ 10:57:43

    Mooi stuk dit. Ik wil ook altijd meer dan ik kan. Mijn hoofd wil graag maar mijn lichaam wil niet mee, helaas. Dit ivm fibromyalgie. Ik heb geleerd: Geniet van de kleine dingen om je heen, en koester vriendschappen. Je hebt het hard nodig.

    Ik ben nieuw hier, en ben op zoek naar mensen die ik kan gaan volgen, maar hoe kan je hier op zoek gaan naar blogs? En hoe krijg je zelf volgers?

    Groetjes, en een fijne paasdagen gewenst.

    Beantwoorden

  12. T. Vincent
    apr 06, 2012 @ 15:31:25

    Ja,ook ik kan het beamen, wat een mooi stukje recht uit het hart geschreven, zonder poespas,
    Voor ons geen probleem, zijn gepensioneerd kunnen genieten van elk uur, elke dag, maar jonge of werkende gezinnen, het is niet makkelijk om die consumptie lat laag te leggen.
    Ik vind dit stukje haalbaar voor iedereen, ja ook voor ons.
    Ook wij zijn niet vrij van sluwe reclame jongens.
    Misschien klinkt dit egoistisch, maar denk eerst aan jezelf en dan aan een ander, dit hou je het langste vol.
    De blog is voor mij inspirerend, omdat het gaat over wat echt belangrijk is in het leven.
    Zo ook laatst het filmpje van het amerikaanse koppel, die alles achterliet .
    Is niet zo evident daar, onze dochter woont daar, en de consumptie lat ligt daar kilometers hoger.
    Blijf schrijven, dat onze inspiratie loze wereld nodig, als een baken in de wilde zee.

    Trees

    Beantwoorden

  13. consumandertje
    apr 07, 2012 @ 23:43:29

    mooi beschreven, ik ga hem opslaan in word zodat ik hem op “moeilijke”consuminder momenten nog een rustig kan nalezen, dan weet ik weer waarvoor ik het doe.

    Beantwoorden

  14. Tom
    apr 08, 2012 @ 10:27:19

    Je vat het mooi samen. Boven een bepaald niveau is meer geld niet gelijk aan meer geluk. Dan wordt (zelf)ontplooiing, zorg en tijd veel belangrijker.
    Geluk is inderdaad tevreden kunnen zijn met wat je al hebt.

    Beantwoorden

  15. Vermoeide moeder
    jun 27, 2012 @ 11:05:51

    Ik wil zoooo graag simpeler leven…
    maar ik ben al niet perfectionistisch met poetsen, de kinderen (3) zitten niet met een overvolle agenda door allerlei clubjes, op clubjes, ik heb niks met modegrillen waar je zogenaamd aan mee moet doen, heb geen reclamefolders, maak me niet druk over mijn uiterlijk of dat van de kinderen, etc. EN toch ben ik opgebrand (zoals tegenwoordig bijna iedereen; zo lijkt het).
    Mijn huis is een puinhoop; veel ballast, veel papieren, veel rommel. De berg is zo groot dat er geen beginnen aan is.
    Minder spullen is minder stress, meer ZEN.

    Ik wil simpeler leven maar kom geen stap dichterbij.
    Ik snak naar een eenvoudig leven; zonder tv, internet, zonder ruziënde kinderen. Een leven met veel persoonlijk, echt contact; met tijd om samen te praten, eten,
    creatief te zijn, bezig met de basis om te voorzien in je levensbehoeften
    Ik snak naar rust….
    MAAR HOE?

    Beantwoorden

    • N(euro)otje
      jun 27, 2012 @ 19:39:54

      @ Vermoeide moeder: Als ik je reactie zo lees denk ik dat je best wel al goed bezig bent. Je probeert rust in te bouwen door de agenda niet overvol te plannen en je niet op te laten jagen door de laatste trends en rages. En ook wat betreft het huis heb je gelijk: een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd, geeft heel veel rust. Maar ik kan me voorstellen dat een berg rommel verlammend kan werken op goede voornemens. Zou het zin hebben om hoekje voor hoekje in het huis aan te pakken in plaats van naar het huis als geheel te kijken? Een hoekje, een kastje, geeft je misschien het gevoel dat dat iets is wat je aan kunt. Aan een opgeruimde tafel eet het ook rustig. Maar je kunt natuurlijk ook niet alles tegelijk voor elkaar krijgen. Of alles in je eentje doen. Zou iemand je kunnen helpen? Als er eenmaal rust in huis is, kost het misschien minder moeite om aan je andere wensen te gaan werken. Al zou je maar één tv-loze avond kunnen instellen. Als je de kinderen hierin betrekt en ze mee laat denken over een alternatieve bezigheid op zo’n avond, gaan ze het waarschijnlijk nog leuk vinden ook. Zonder belerend te willen overkomen, hoop ik toch dat je hier iets aan hebt. Ik wens je in ieder geval alvast veel succes!

      Beantwoorden

  16. Vermoeide moeder
    jun 28, 2012 @ 21:39:24

    Bedankt voor je reactie. Gister een echte ‘dipdag’; vandaag zie ik alles alweer zonniger, gelukkig. Maar inderdaad; de berg moet in kleine stapjes beklommen worden.

    Beantwoorden

Geef een reactie op vlindertje73 Reactie annuleren